"Τα κουτά βατράχια"

Ο μύθος της ημέρας: "Τα κουτά βατράχια"

"Κάποια βατράχια που ζούσαν σε μια στέρνα δεν ήταν ευχαριστημένα από τη ζωή τους. Τη θεωρούσαν βαρετή παρόλο που δεν τους έλειπε τίποτα. Έτσι, όταν κάποιο απ' αυτά πρότεινε να φύγουν και να γνωρίσουν τον κόσμο όλα το ακολούθησαν. Έφυγαν λοιπόν και άρχισαν να ταξιδεύουν κατά μήκος ενός ποταμού. 

Σ' όλη τη διαδρομή κοιτούσαν γύρω τους με θαυμασμό. Όλα ήταν πρωτόγνωρα και τους φαινόταν όμορφα. Το ίδιο και ένα πουλί που κατέβαινε από τον ουρανό και ερχόταν πάνω τους. Και αυτό το κοιτούσαν και το θαύμαζαν. Δεν ήξεραν τα κακόμοιρα ότι ήταν πελαργός ούτε ότι ο αγαπημένος μεζές του πελαργού είναι τα βατράχια! Κι έτσι στο τέλος κατέληξαν στο στομάχι του πελαργού ..."

Ένας μύθος που μας διδάσκει να εκτιμάμε αυτά που έχουμε και να μη ζητάμε πράγματα τα οποία δεν μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε.

"Άντζελμαν"

Από το Ανθολόγιο διαβάσαμε τον «Άντζελμαν» (σελ. 173-177) του Ντιντιέ Λεβύ. 

Στη συνέχεια, τα παιδιά του Γ1 μετέτρεψαν το κείμενο του βιβλίου σε εικονογραφημένο κείμενο (κόμιξ) και έφτιαξαν μια ιστορία με έναν υπερήρωα της φαντασίας τους.

Ο "Άντζελμαν" σε κόμιξ

Ο νέος υπερήρωας "Faceman"

"Στο εργαστήριο του μικρού εφευρέτη"

Σκεφτήκαμε μια μηχανή-ρομπότ που θα ήταν χρήσιμη για κάποιες δουλειές και την σχεδιάσαμε. Έπειτα ονομάσαμε το ρομπότ και γράψαμε ποιες δουλειές θα είναι προγραμματισμένο να κάνει. (Ομαδική εργασία των μαθητών του Γ1  στη σελ. 61 του βιβλίου της Γλώσσας)

 

 

Φτιάχνω το δικό μου φυτώριο (1)

Συμμετέχοντας στο πρόγραμμα για τη «Διάδοση των ντόπιων ποικιλιών» ξεκινήσαμε και φτιάχνουμε στην τάξη μας το δικό μας φυτώριο με ντόπιες ποικιλίες ντομάτας, μελιτζάνας και πιπεριάς.

Ο υπεύθυνος της δράσης στην Κομοτηνή κ. Νίκος Δομπάζης, δάσκαλος στο 9^ο Δημοτικό , σε συνεργασία με το Δήμο Κομοτηνής, φροντίζει και μας προμηθεύει με σπόρους και φυτόχωμα. Εμείς βάζουμε τα υπόλοιπα υλικά: άδεια πλαστικά μπουκαλάκια, τελάρα από φελιζόλ (Εικόνες 4-5) και βέβαια μεράκι και αγάπη γι’ αυτό που κάνουμε.

Ήδη εδώ και μήνες, κάνοντας πράξη την ιδέα της ανακύκλωσης, μαζεύουμε άδεια, πλαστικά μπουκαλάκια νερού (Εικόνα 1), αυτά που συνήθως τα παιδιά πετάνε όταν αδειάσουν. Στη συνέχεια προμηθευόμαστε σπόρους (Εικόνα 2) και φυτόχωμα (Εικόνα 3). Κόβουμε τα μπουκαλάκια, τα τοποθετούμε μέσα στα τελάρα (Εικόνες 6-7) και τα γεμίζουμε με χώμα (Εικόνα 8).
(συνεχίζεται)

Εικόνα 1: Συλλογή άδειων πλαστικών μπουκαλιών

Εικόνα 2: Σπόροι ντομάτας, μελιτζάνας και πιπεριάς

Εικόνα 3: Φυτόχωμα

Εικόνα 4: Άδεια τελάρα από φελιζόλ

Εικόνα 5: Άδεια τελάρα από φελιζόλ

Εικόνα 6: Τελάρα με κομμένα πλαστικά μπουκάλια

Εικόνα 7: Τελάρα με κομμένα πλαστικά μπουκάλια

Εικόνα 8: Τα τελάρα περιμένουν τους σπόρους

Οι ελληνικοί αριθμοί

Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου για να εκφράσουν τους αριθμούς. Κάθε γράμμα αντιστοιχούσε σε έναν αριθμό. Επιπλέον, υπήρχαν και άλλα τρία σύμβολα: ένα για το 6 (το στίγμα), ένα για το 90 (το κόππα) κι ένα για το 900 ( το σαμπί).

Πατώντας εδώ μπορείς να μετατρέψεις οποιονδήποτε αραβικό αριθμό σε ελληνικό και το αντίστροφο.

"Η χελώνα που ήθελε να πετάξει"

Ο σημερινός μύθος του Αισώπου: "Η χελώνα που ήθελε να πετάξει"

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε στην αυλή ενός χωριάτικου σπιτιού μια χελώνα, που είχε έναν μεγάλο καημό. Ήθελε να πετάξει στον ουρανό όπως τα πουλιά.

- Τι κατάρα είναι αυτή! έλεγε κάθε τόσο αναστενάζοντας. Σέρνω μέρα και νύχτα αυτό το βαρύ καβούκι και είμαι καρφωμένη πάνω στη γη. Αχ, να 'μουνα κι εγώ ένα πουλάκι, να είχα φτερά και να πετούσα! Πώς ζηλεύω τις πάπιες της αυλής που όταν θέλουν πετούν και βλέπουν τον κόσμο από ψηλά.

Μια μέρα δυο πάπιες άκουσαν το παράπονο της και τη λυπήθηκαν.

- Θέλεις στ' αλήθεια να πετάξεις, κυρα - χελώνα; τη ρώτησαν.

- Αν θέλω; απάντησε η χελώνα.Αυτό είναι το πιο μεγάλο μου όνειρο. Να πετάξω μια φορά κι ας πεθάνω! που λέει ο λόγος. Αλλά, πώς;

- Υπάρχει ένας τρόπος, της είπε η μια πάπια. Να δαγκώσεις σφιχτά αυτό το ξύλο, εγώ και η αδελφή μου θα πιάσουμε με τα ράμφη μας τις δυο άκρες και... θα σε πάρουμε μαζί μας.

- Ναι, ναι! φώναξε ενθουσιασμένη η χελώνα. Ωραία ιδέα! Εμπρός, ας μην αργούμε!

Και βιάστηκε να δαγκώσει το ξύλο. Το έπιασαν και οι πάπιες με τα ράμφη τους, τίναξαν τα φτερά τους και πέταξαν ψηλά, κουβαλώντας τη χελώνα μαζί τους.

Το πόσο χαιρόταν η χελώνα, δε λέγεται! Τι όμορφα ήταν εδώ ψηλά! Επιτέλους είχε πραγματοποιήσει το μεγάλο όνειρο της! Πετούσε!

Όμως, μέθυσε τόσο πολύ από τη χαρά της και για μια στιγμή πίστεψε ότι θα μπορούσε να πετάξει και μόνη της! Έτσι, η κουτή, άφησε το ξύλο που κρατούσε με τα δόντια της και, φυσικά, με το μεγάλο βάρος που είχε, έπεσε στη γη και σκοτώθηκε...

Αυτό το παραμύθι μας διδάσκει ότι το κάθε πλάσμα πρέπει να είναι ευχαριστημένο με τη μορφή που

του έδωσε ο Θεός και να μη ζηλεύει τα άλλα πλάσματα...

Ο προφήτης Ηλίας

Φτιάχνουμε προσκλήσεις

Στο μάθημα της Γλώσσας (Τετράδιο Εργασιών, Β΄ τεύχος, σελ. 15) τα παιδιά έφτιαξαν προσκλήσεις για να καλέσουν τη φίλη ή το φίλο τους στη γιορτή τους. 
Παρακάτω παρουσιάζονται κάποιες από τις πιο πρωτότυπες.

Το τέλος του Αχιλλέα

Απόσπασμα από το μάθημα του βιβλίου (σ.76):

Σημάδεψε λοιπόν ο Πάρης τον Αχιλλέα και κάρφωσε ένα φαρμακωμένο βέλος στη δεξιά του φτέρνα.Βογκώντας ο ήρωας γονάτισε στη γη. Με πονεμένες κραυγές προσπαθούσε να τραβήξει  το βέλος απ' τη φτέρνα του. Μετά από λίγο σωριάστηκε νεκρός.

"Το περιβόλι του Σαμίχ"

Στο μάθημα της Γλώσσας διαβάσαμε από το Ανθολόγιο το κείμενο της Λίτσας Ψαραύτη "Το περιβόλι του Σαμίχ" (σσ. 154 - 157). 

Παρουσιάζει την ιστορία μιας οικογένειας προσφύγων από τη Σάμο κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στη μακρινή Παλαιστίνη. Η μικρή Βαγγελίτσα και η Ρασμίγια, κόρη του Παλαιστίνιου περιβολάρη Σαμίχ γίνονται φίλες. Τα δυο κορίτσια μοιράζονται τις ζωγραφιές που έχει κάνει η Ρασμίγια με θέματα "Ένας ήλιος φλογερός, στημένος μεσούρανα", "Το πηγάδι στην αυλή με τη βαριά αλυσίδα που ανεβάζει τον κουβά αγκομαχώντας", "Μια αραγμένη βάρκα που έρχεται και τη χαϊδεύει μουρμουριστά το κύμα" και "Μια αυλή που 'χει στη μέση μια ροδιά με τα πιο όμορφα ρόδια του κόσμου κι από κάτω παιδιά να παίζουν και να σκαρφαλώνουν στα κλαδιά της".

Οι ζωγράφοι του Γ1 έφτιαξαν τα ίδια έργα και σας τα παρουσιάζουν. 

Ένας ήλιος φλογερός, στημένος μεσούρανα...

Το πηγάδι της αυλής

Το πηγάδι της αυλής

Αυλή με ροδιά και παιδιά που παίζουν και σκαρφαλώνουν

Αυλή με ροδιά και παιδιά που παίζουν και σκαρφαλώνουν

Μια αραγμένη βάρκα

 

Το πρόσωπο της Ζακίγια χαραγμένο από αγωνία και πόνο

Μενεξελιά χωράφια

Το πρόσωπο της Ζακίγια χαραγμένο από αγωνία και πόνο